Was Petrus wel in Rome
geweest?
De meest gestelde vraag of Petrus wel
inderdaad een eerste aanleiding was voor de pauselijke stoel. In de Bijbel
vinden we hierover geen beschrijving. Wel de aanwijzing, dat hij nooit in Rome is geweest.
Toch geldt hij voor de katholieke kerk nog steeds als de eerste paus. Petrus zou de
Rooms katholieke kerk gesticht hebben. Dit heeft het Vaticaan
de mensheid eeuwen lang voorgehouden en het zou op waarheid moeten berusten.
Ook zou Petrus (op zijn kop) gekruisigd zijn in Rome.
De Heer heeft echter Petrus
opgedragen zijn broeders te sterken (Lukas 22:32). “Zorg voor Mijn
schapen!” (Johannes 21:15-17). Het Vaticaan
moet dit opgevat hebben als een vervolg voor hun aanstaande kerkleiders. De
katholieke kerk stelt nog steeds, dat de Bijbelse discipel en apostel Petrus de eerste
aanzet moet zijn geweest in het kader van een bis,- en pausdom.
Was Petrus nu echt de grondstichter van het huidige pausdom?
Toch kan hij nooit in Rome geweest zijn en daar ook nooit gekruisigd zijn. De
Duitstalige boeken ‘Himmelsgaben
3-19,20 en 3-64’ respectievelijk de Nederlandse editie ‘Hemel en Hel 1-149’ doen hierover uitvoerige berichtgevingen.
Volgens het boekdeel ‘De Geestelijke Zon
1-68’ zijn zulke wereldse opvattingen ingeburgerde waarheden. Hoe komt men
in de katholieke kerk aan zulk een mythe, die elk katholiek kerklid nog als
onbetwistbaar acht? De katholieke kerk is volgens haar eigen instituut immers
onfeilbaar. Petrus is echter noch bisschop noch
paus geweest.
Eeuwen lang is de bewering, dat hij in Rome
heeft gewoond en dit is in vele geschriften bewaard gebleven. De rooms katholieke kerkvaders hebben er
namelijk voor gezorgd, dat deze mythe op een waarheid moet berusten en daarom
ook onaanvechtbaar is. Het eerste bericht over deze onbetwistbaarheid stamt
uit de eerste eeuw na Christus. Aan deze traditie mocht nooit getornd worden.
Achteraf was dat bericht vervalst en niet gebaseerd op een betrouwbaar
fundament. Het correspondeerde niet met de volledige waarheid. Petrus heeft echter wel in Babylon
gewoond en gepredikt. Maar dit paste nagenoeg niet in het systeem van de
Romeinse bisschoppen. Rome heeft indertijd zeker wel geweten over het leven van
Petrus. Zij
hebben dergelijke notities angstvallig verborgen gehouden voor de gewone man.
Men heeft in plaats van Bagdad (het vroegere nieuwe Babylon),
daarvoor de stad Rome ingevuld, zijnde de stad van Petrus¢ kruisiging. Veel later is de originele tekst over
Petrus vernietigd. Anders zou het aanzien van de
Romeinse bisschoppen te lijden krijgen. Wat de nieuwe en aanvullende Geschriften betreft: de
protestantse en katholieke kerken staan over het algemeen afwijzend tegenover
de Nieuwe Openbaringen. Ze wijzen een nieuwe of aanvullende heilsboodschap
direct van de hand. De meeste kerken leren, dat na het Nieuwe
Testament de Bijbel een volledig afgesloten boek is. Er is – naast de Bijbel -
geen ruimte meer voor een nieuwe heilsopenbaring. Ofschoon 1 Korinthe 14 naar die mogelijkheden verwijst,
dat een ieder (elk mens) de gave der profetie kan hebben. De kerken
stellen, dat het heil voor de mensheid voor alle christelijke openbaringen in
de tijd van de apostelen, nu definitief zijn afgesloten.
Om
met degelijke en betrouwbare bewijzen op tafel te komen – ook voor de
hedendaagse kerken (ongeacht welk soort religie), geldt hier de vraag, waar Petrus dan tussen
het 34e en 59e jaar na Chr. kan zijn geweest. Jacobus, de
broer van de evangelist Johannes, is in het jaar 44 door Herodes
vermoord. Na zijn dood in Jeruzalem is Petrus door Herodes in de kerker
geworpen. Deze geschiedenis is overigens gemakkelijk terug te herleiden uit het
Bijbelse deel Handelingen. Petrus kan daarom nooit 25 jaar ononderbroken in
Rome zijn geweest (volgens de kerkelijke overlevering); en geen
enkele historisch kritiek kan dit staven.
Paulus
schrijft in de brief aan de Galaten en in de apostelgeschiedenis, dat hij drie
jaar na zijn bekering (dit was in het jaar 33 na de steniging van Stephanus) naar
Jeruzalem kwam in het jaar 36. In het jaar 51 (dus 15 jaar erna) ging Paulus
onaangekondigd naar een religieuze verzameling in Jeruzalem. Dit was wegens de
bekering van heidenen en de besnijdenis volgens Joodse wijze. Paulus trof daar
de drie belangrijkste zuilen van de gemeente Jeruzalem aan. Het waren Jacobus,
broer van Judea en zoon van Jacobus Alphaus, bekend als Kleophas.
Verder zag hij de evangelisten Johannes,
Petrus
en de lijfelijke moeder van Jezus, Maria. De Bijbel maakt in het Nieuwe Testament
gewag over de periode van het zendelingsschap van Petrus
met zelfs plaatsnamen erbij.
Petrus wordt een zuil van de
christelijke gemeente van Jeruzalem genoemd, niet van Rome. De historische waarheid van deze
getuigenis uit het Nieuwe Testament is een geheel andere dan die de
overlevering noemt. Petrus
kan dus nooit een bisschop van Rome zijn geweest. Zijn eerste brief is gericht
aan de christelijke gemeentes in Ponthus, Galatië, Kapocië, Azië en Bithynië. Zijn brieven werden zelfs in de jaren 51-61 gelezen
en (h)erkend als zijn eigenhandig schrift. Zelfs Babylon (het huidige
Bagdad) was op de hoogte van zijn brieven. Genoemde landen liggen
allen in Azië. Die landen beginnen bij de Zwarte Zee tot aan de grens van
Sicilië.
We
betrekken Syrië er nog bij, waar Babylon eens lag en
waar Petrus
vroegtijdig zijn geloofsgemeentes had en ook regelmatig bezocht, zoals de
apostelgeschiedenis ons vertelt. Petrus werd verder aangetroffen in Lyddam,
Galilea, Samaria, Joppe, Cesarea, Galatië en Kappadocië. Hij is nooit in Italië geweest volgens Bijbelse
bronnen, maar wel in Azië. Hij was een grote Diocese. Rome heeft vanaf de eerste eeuw de mensheid voorgelogen, dat Petrus in Rome als bisschop vertoefde. Wel is daar de
apostel Paulus geweest en deze beleerde hen.
Dat de paus
sommige mensen heilig verklaart staat in scherp contrast met de Bijbel. Johannes 15:4: ‘Niemand is heilig
dan God alleen!’ Bovendien heeft de
roomse kerk haar kerkleden eeuwen lang onthouden om de Bijbel te lezen, zodat
niemand daaruit zou kunnen opmaken, hoe het een en ander zich precies verhoudt.
De geschiedenis van Petrus begon ongeveer in het jaar
25 n. Chr. tot het jaar 51. In dat laatste jaar is Petrus in
Bagdad gekruisigd. Petrus is ongeveer
zesentachtig jaar geworden.
UpToDate 2023-2024